De belangrijkste taak van een fotograaf is het documenteren van het werk van andere fotografen, zodat hij voor de foto’s kan worden betaald. Zo worden bijvoorbeeld de wedstrijden van de middelbare school van uw dochter gefotografeerd voor die grote kranten in de omgeving. Uw vriendin maakt een poster voor haar bruiloft als onderdeel van een project. Uw bedrijf zou een paar goed uitziende foto’s van het basketbalteam op de website kunnen kopen om wat reclamegeld te krijgen. Een fotograaf is iemand die niet de gespecialiseerde vaardigheid heeft om persoonlijk foto’s te nemen. Hij maakt foto’s met een computer en verdient daarmee goed geld, maar niet noodzakelijkerwijs om zijn eigen stijl tot uitdrukking te brengen. Het werk van een fotograaf wordt geklasseerd als amusement (bv. er goed uitzien op een foto) of als onderdeel van het beroep (bv. er goed uitzien op uw website).
Moeten wij, afgezien van de functiecategorieën, bepalen wat voor formele opleiding een fotograaf moet hebben? Het antwoord is ja, dat moeten we. We moeten uitzoeken wat voor opleiding een fotograaf nodig heeft voor zijn specifieke baan of vak, zodat hij een goede opleiding kan volgen. In het ideale geval is de opleiding gratis en moet het een combinatie zijn van colleges en praktisch werk op een gespecialiseerd gebied, zoals de opleiding van een advocaat of een arts. Als u geen formele belangstelling hebt om het vak te leren, kunt u er zeker van zijn dat u bij gebrek aan een formele opleiding gewoon vastzit in een onvolmaakt contact met een persoon of organisatie die misschien geïnteresseerd is om u in dienst te nemen.
Maar wordt een opleiding die hobbymatig of op het web wordt gegeven ook als een goede opleiding gepresenteerd? In het gewone leven denk ik dat er een fijn evenwicht is tussen het uitoefenen van een vak en het geven van een geavanceerde opleiding. Een paar jaar geleden, voordat de informatietechnologie zo populair werd, vertrouwde ik mijn computerlessen toe aan mijn vrienden en zij waren daar heel goed in, maar als ik in alle kantoren onder hetzelfde dak een computer had gehad, had ik tegen die tijd waarschijnlijk Latijn en Grieks kunnen uitspreken.
Wanneer men zich in het onderwijs tussen de twee werelden beweegt — tussen een formele opleiding en een amateur-opleiding — moeten goede tieners snel van de ene discipline naar de andere weten over te schakelen, omdat de eerste hen saai zal lijken. U moet speciale aandacht besteden aan het rijpheidsniveau van uw leerlingen totdat u hen een “professionele” opleiding kunt geven, die dan kan worden vereenvoudigd als het hun interessant lijkt.
Gezien dit alles is er een eenvoudige regel: 1) Zorg voor een goede leerling want een goede leerling zal een goede klant zijn; 2) Bereid een goed onderwerp voor een goede leerling voor totdat je klaar bent om dat onderwerp te gebruiken om aan hun behoeften te voldoen; 3) En tenslotte, bereid een goede leraar voor. Uw leerling en het onderwerp moeten ontvangen worden door een leraar die niet alleen de vaardigheid van zijn kunst laat zien, maar die u in staat zal stellen zijn kijk op zichzelf te veranderen; u moet een routine voorbereiden die zowel voor u als voor uw leerling onmogelijk aan te passen zal zijn; en tenslotte moet u letten op elk teken dat uw leerling probeert u of uw medewerkers te imiteren.
Zo hebben we enkele van de essentiële doelstellingen van de kunst van het fotograferen op een rijtje gezet. Ik denk dat het voor mijn picturale illustratie van deze les goed zal zijn dat ik eerst een paar van onze leerlingen voorstel. Ik geloof dat we ongeveer alles hebben behandeld over het fundamentele werk en de apparatuur die je in je studio moet hebben om goede foto’s te maken, dus ik zal me niet verheugen over deze test. Ik zal u zeggen dat het belangrijk is dat mijn studenten ook een foto achterlaten van een voorwerp of een scène die goed is voor bepaalde doeleinden. Uw afbeelding moet niet zoiets zijn als een van mijn doeken van mensen uit Korea of Amerika. Door dergelijke voorwerpen te illustreren hoop ik een beeld van jullie werken te ontwikkelen dat aangenaam is om naar te kijken en dat nuttig zal zijn voor jullie doel. En daarmee kan ik deze les over de grondbeginselen van de naschoolse expressie afsluiten en beginnen met een van mijn andere ideeën over de algemene structuur van een foto: Een foto kan zijn 1) Zelfportret (self prop); 2) Design,” (foto van een kunstwerk); 3) Modellering met het oog op de goedkeuring van een model voor een expositie; of 4) Toepassing van de techniek van een toeschouwer (foto van een persoon die een sportevenement filmt in een auditorium).
Zelfportretkunst is een uitdrukking van iemands zelf op het fysieke (picturale) niveau op een unieke manier. Dat wat mooi is aan zelfportretten is een van de grootste attracties ervan. Als het probleem van het zelfportret is het nauwelijks zichtbare juk van het kritische oog tot uitdrukking te brengen in een vorm die werkelijk alles wat normaal en volmaakt is in het gezichtsveld brengt en zo aan het kritische oog onttrekt, dan kunnen alleen de basistechnieken van compositie en perspectief worden gebruikt. En daarom moet men de technieken van de foto (belichting, brandpuntsafstand of afstand en dus gevoel) gebruiken om het onderwerp volledig te “modelleren”.
Lees meer: